Libelle magazine interview (NL)

In de nieuwe Libelle is een interview met Daniel te vinden over Harry Potter. Hieronder een paar quotes. Interview in het Claridge's Hotel, London.

A few quotes for all the people who can't read Dutch ;)

"Harry Potter showed me I was good at something"
1) There comes a day Harry Potter will end, that will be sad, but Harry has an important role in my life. I will go on. I want to prove myself as an actor, but I will never forget him.
2) I'm still nervous when I meet people for the first time.
3) All the money I get don’t interest me. There will be a day my mother will say: We need to talk . This is how it goes with the money. That would be horrible.
4) I was bad in almost everything from learning to sport. And then came Harry Potter. He gave me something to Focus on. Harry Potter showed me I was good at something.

Hoe leuk is het nog om voor de zoveelste keer Harry te spelen?
“Heel leuk. Waarschijnlijk zelfs leuker dan ooit, omdat de films een steeds grotere uitdaging voor mij zijn. Ze worden steeds onheilspellender. De film die nu uitkomt – de vijfde – is op het eerste gezicht niet zo duister als de film hiervoor. Ik word bijvoorbeeld niet achtervolgt door draken. Maar wat er zich in Harry’s geest afspeelt, is wel duisterder dan ooit tevoren. Dat is voor mij natuurlijk veel uitdagender dan actiescènes. Als je die aan het opnemen bent, dan weet je dat het er uiteindelijk fantastisch uit komt te zien, maar eigenlijk zijn ze gewoon heel vermoeiend. Zo lig je twee dagen in het water, zo word je de lucht in gehesen om vervolgens dertig meter naar beneden te vallen. De eerste keer is dat eng, de tweede keer spannend, maar uiteindelijk wordt het gewoon en denk je: daar gaan we weer. Wat ik nu heel erg leuk vind, is het echte acteerwerk en dat is in deze film heel belangrijk geworden.”

Wat is er voor jou veranderd in die zeven jaar?
“Heel veel. Ik heb veel meer vertrouwen gekregen in mezelf als acteur, bijvoorbeeld. Of ik ook zelfverzekerder ben geworden? Dat weet ik niet. Ik ben nog steeds gespannen als ik mensen voor het eerst ontmoet. Ik bedoel… ik kan wel een gesprek op gang houden, maar dat gaat beter met volwassenen dan met mensen van mijn eigen leeftijd. Dat komt vooral omdat ik de laatste jaren eigenlijk omringd ben geweest door volwassenen. Ik vind het gewoon makkelijker om met hen te praten. Maar buiten dat zie ik eigenlijk niet zoveel veranderingen. Behalve dat ik ben opgegroeid en volwassen ben geworden, zoals bij iedereen gebeurt van zijn elfde tot zijn achttiende.”

Dus je ziet jezelf als een normale achttienjarige?
Daniel lacht. “Ik weet niet wat normaal is! Als jij me nou vertelt wat normaal is, dan vertel ik je of ik dat ben. Ik ga uit met mijn vrienden, ik ga naar popconcerten, naar de bioscoop, dat soort dingen. Als dat normaal is, ben ik normaal!”

Maar je bent enig kind, je hebt niet echt mensen om je heen met wie je jezelf kunt vergelijken. En de leeftijdsgenoten om je heen zitten in hetzelfde schuitje.
“Het is waar dat ik mezelf niet met veel mensen kan vergelijken. Maar ik ga echt niet doorlopend naar showbizzfeestjes en andere gelegenheden waar alleen maar beroemdheden komen. De premières van de Harry Potter-films zijn al vreemd genoeg. Die after parties zijn natuurlijk leuk maar alleen de cast is net zou oud als ik, en dat is het dan wel weer.” Grinnikend: “En als er dan eens iemand naar me toekomt, dan is het meestal voor een handtekening. Dat is prima, helemaal niet erg, maar wat ik wil zeggen, is dat mijn eigen premières al vreemd genoeg zijn. Ik ben ook nog nooit naar een première geweest van een film waar ik niet in speelde. Dat kan ik niet aan.”

Zijn je vrienden, je familie veranderd?
“Ik denk graag dat dat niet zo is. Mijn familie is zeker niet veranderd. Ons huishouden staat niet op z’n kop sinds ik Harry speel. Het draait gewoon door zoals het altijd deed. Wel is mijn vader gestopt met werken om me op de set in de gaten te kunnen houden. Maar mijn moeder werk nog steeds, ze is casting director bij de televisie. Op school behandelen sommige mensen me wel anders. Maar het komt eigenlijk bijna nooit voor dat mensen proberen bij me in het gevlei te komen, alleen omdat ik beroemd ben. Dat gebeurd gewoon niet. Als het wel zo is, heb je dat heel snel door, hoor. Mensen die dat doen, zijn over het algemeen geen goede acteurs!”

Zie je de rest van de cast tussen de draaidagen door?
“Soms. We filmen elf maanden van het jaar, dus de ene maand dat we niet aan het werk zijn, zoeken we elkaar niet echt op, dat snap je misschien wel. We sms’en, we bellen, we vragen aan elkaar hoe het gaat, maar we komen niet bij elkaar. Het probleem is ook dat we behoorlijk verspreid over het land wonen. Ik woon in Londen, Emma woont in Oxridge, Rupert woont net buiten Londen, of… “ Denkt diep na. “Ik weet eigenlijk niet waar Rupert woont. Nou ja, we wonen overal.”

Als je achttien bent, krijg je de beschikking over al het geld dat je de afgelopen jaren hebt verdiend. Kijk je daarnaar uit?
“Dat geld interesseert me echt helemaal niets. Het is allemaal zo… volwassen! En dat ben ik niet. Het duurt nog even voor me zorgen hoef te maken over volwassen worden. Mijn ouders regelen mijn geldzaken – mijn moeder iets meer dan mijn vader, denk ik – en hen vertrouw ik meer dan wie dan ook. Dus ik laat het gewoon aan hen over. Straks zet mijn moeder me waarschijnlijk aan de keukentafel en dan zegt: ‘Zo. Wij moeten eens praten. Het zit zo en zo in elkaar.’ Dat wordt een verschrikkelijke dag. Maar tot het zover is, negeer ik dat geld volkomen.”

Je hebt nog geen lijstje gemaakt van de dingen die je wilt kopen?
“Helemaal niet. Ik kan niets bedenken, alleen maar boeken en cd's en meer van die saaie dingen. Ik vrees dat ik op een bepaald moment toch wel een auto moet kopen. Maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Ik weet zeker dat ik een verschrikkelijk slechte chauffeur ben! Mijn vader rijdt namelijk ook heel slecht. Mijn moeder niet, die rijdt fantastisch, maar ik ben veel te bang. Wat als ik iemand aanrijd? Dat zou verschrikkelijk zijn! Echt, dat soort dingen vind ik doodeng. Maar ik zal het toch moeten leren, want stel dat het nodig is voor een rol. Ze zeggen altijd dat je ‘ja’ moet zeggen op alles wat ze je vragen tijdens een auditie. ‘Kun je paardrijden?’ ‘Natuurlijk.’ En dan leer je het later wel. Maar het lijkt me verschrikkelijk als ik ja zeg en dat dan blijkt dat ik het helemaal niet kán leren. Dat geld houdt me dus helemaal niet bezig. Maar het feit dat ik me er nooit zorgen over zal hoeven maken, heeft wel voordelen. Er zijn acteurs die in een grote film spelen, daarmee veel geld verdienen en dan vervolgens een film gaan draaien die niet veel betaalt, maar waar ze wel volledig achter staan. Ik bof: de Harry Potter-films zijn heel goede films én ik heb er zo veel geld mee verdiend dat ik kan doen wat ik wil zonder dat ik me zorgen hoef te maken. Dat geeft vrijheid. Net als George Clooney na al zijn kassuccessen die ene film (Syrianna, red.) heeft gedaan zonder dat hij er een cent voor kreeg, gewoon omdat hij hem zo goed vond. Dat is natuurlijk geweldig.”

Wat gebeurt er met Harry?
Fans kunnen niet wachten tot het volgende – en laatste – deel van de Harry Potter-boekenreeks verschijnt. Zelfs Daniel Radcliffe weet nog niet wat er met zijn alter ego te gebeuren staat. "Ik ben net zo'n nieuwsgierige lezer als jullie allemaal. De schrijfster, J.K. Rowling, komt heel soms op de set, maar ze verklapt niks. De producer van de films zal wel weten hoe het verdergaat. En de schrijvers natuurlijk ook. Zij weten tenslotte welke stukken ze uit het boek kunnen overslaan. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren. Is Perkamentus echt dood? Ik denk van wel, tenzij er iets heel raars gaat gebeuren. En ik wil weten wat er gebeurt met Ron en Hermelien. Ik weet bijna zeker dat ze een stelletje worden." Sarcastisch en vol leedvermaak. "Ik kan niet wachten tot ze moeten zoenen! Ik weet zeker dat Emma (Watson, speelt Hermelien) en Rupert (Grint, Ron) daar erg naar uitkijken. En ik kan gewoon achterover leunen en lachen!

Was je ook acteur geworden als je niet was uitgekozen voor die eerste Harry Potter-film?
“Waarschijnlijk niet. Pas tijdens de opnames voor de derde film dacht ik: hé, ik vind dit echt leuk om te doen. Daarvoor was het leuk, maar het was niet iets waarin ik nou echt carrière wilde maken. Ik had geen idee wat ik wilde worden. Iedereen in mijn klas had wel iets waar hij of zij goed in was. Maar ik niet. Ik was slecht in ongeveer alles, van leren tot sporten. En toen ineens kwam Harry Potter voorbij. Hij gaf me richting, iets om me op te focussen. En hij liet me zien dat ik toch ergens goed in was. Daar ben ik erg blij mee. Er komt een dag dat de laatste film klaar is. Dat zal verdrietig worden. Tegen die tijd ben ik acht, negen jaar van mijn leven Harry geweest. Hij zal ook altijd bij me blijven; hij speelde zo'n belangrijke rol in mijn leven. Ik ga gewoon door, ik wil mezelf bewijzen als acteur, maar ik zal hem nooit vergeten.”

En later, als je vader bent, kun je de boeken dan voorlezen aan je kinderen.
Grote grijns, alsof hij dat voor het eerste bedenkt. “Dat zal vreemd zijn! Dat zal heel vreemd zijn…”

bron: Libelle nr 22. 25-31 mei 2007.